Megalopolis

23-04-12

Megalopolis

Het proces

Samen met de scenografen, een aantal begeleiders en de tweedejaars technici (die zouden de techniek van de voorstelling doen, behalve dan video) gingen we op pad om de twee voorstellingslocaties te bezoeken.

Eerst de Kees van Baarle zaal in het Conservatorium in Den Haag (KonCon)

En Muziekgebouw aan het IJ in Amsterdam

Voortraject

De scenografen waren al langer bij het project betrokken, hadden al gesprekken gehad met de componisten en de musici, en hadden al beelden in hun hoofd. Om te kijken naar de mogelijkheden qua video hebben Paul en ik ze uitgenodigd voor een reeks gesprekken en ben ik met ze de studio in gegaan om eens wat dingen uit te proberen. Hier zie je bijvoorbeeld Liesje Knobel met een piepschuim plaat. De oranje gloed is video feedback (een camera filmt wat een beamer projecteert). Dit is overigens niet gebruikt in de voorstelling.

Deze afbeelding is van een sessie met Sarah Nixon, waarbij we een camera beeld projecteerden op een maquette. Dit is voor een groot deel wel gebruikt in de voorstelling.

Tekenen en rekenen

Toen duidelijk begon te worden hoe de voorstelling er uit zou komen te zien werd het tijd voor mij om achter mijn computer(s) te duiken. Tekeningen in AutoCAD, rekenen aan lenshoeken, technisch blokschema maken in Omnigraffle, materiaal lijst maken en overleggen met Beam Systems zodat de trailerindeling gemaakt kon worden. En ondertussen bijvoorbeeld Liesje begeleiden bij het maken van content en ook zelf content maken.

Deze tekeningen zijn de uiteindelijke versie, het moge duidelijk zijn dat daar nog 10 versies voor gezeten hebben. Zo wilde ik twee live camera's kunnen gebruiken, maar heeft de Catalyst Mediaserver die wij kregen maar 1 ingang. Daarom heb ik een MX50 beeldmixer gebruikt om een compressed wipe te maken die ik dan in de server weer uit elkaar ploos.

Ook zie je een rare constructie met een triplehead die maar twee uitgangen gebruikt voor drie projectoren: Er was 1 hoofdprojector (A) die 16:9 projecteerde. Links en rechts had ik 2 projectoren (B&C) die in 4:3 een aantal effecten deden. En een triplehead kan alleen 3x4:3 of 2x16:9 uitsturen. Daarom had ik uiteindelijk hem op 2x16:9 ingesteld, zodat de hoofdprojector maximale beeldkwaliteit kreeg. B en C kregen dan via een verdeel versterker hetzelfde beeld binnen waarin ze met zoom en offset hun eigen signaal konden vinden in 4:3... Volg je het nog?

Compagnie Theater

Voor de montage van de voorstelling mochten we een week lang gebruik maken van de grote zaal van het Compagnie Theater.

Hier kon ik mijn set voor het eerst in elkaar zetten en testen, maar gelukkig ging alles gelijk goed en konden we meteen gaan kijken naar de inhoud. Het instellen van de TVOne Scaler (om het beeld van de MX50 goed te krijgen voor de Catalyst, nl. 1080P50) was eigenlijk het lastigst.

Het was een bizarre maar productieve week. De musici stonden voor het eerst in het decor en moesten wennen aan de kostuums en de mis-en-scene. Terwijl alle techniek ook nog gemonteerd moest worden en het Compagnie Theater eigenlijk te klein is. De voorstellingslocaties waren een stuk groter, dus er zat bijvoorbeeld een gaasdoek in het stuk wat niet volledig in de zaal paste.

Zelf had ik bewust mijn lenzen berekend op de voorstellingslocaties en zoals verwacht kwam ik dus ook niet uit in het compagnie, maar het kwam redelijk in de buurt en het was wel te doen om een schatting te maken van hoe het er uit zou gaan zien in Den Haag. Jep, zo'n week was het...

Kees van Baarle zaal

In Den Haag maakte Hendrik en ik intrede in ons nieuwe kantoor in het regiehok (de rest van de regie zat in de zaal). We zouden hier twee dagen staan, een generale en een voorstelling.

Zoals gepland zorgde Hendrik voor het plaatsen van de projectoren en de aansturing daarvan. De projectoren heetten aanvankelijk A, B en C, maar omdat we het heel vaak hadden over B en C en dat verwarring opleverde omdat we ook veel BNC hadden, ja we zijn nerds, moesten de projectoren een andere naam hebben. Dus A=Pinokkio (lange neus) B=Berlusconi (rechts, dus links) en C=Luigi (links, dus rechts).

Goed...

Tijdens de voorstelling zorgde Hendrik er voor dat Berlusconi en Luigi veranderden van richting, shift en focus. Hence: projector operator.

In de zaal was Marieke ondertussen bezig met het installeren van de twee live camera's en om camera's te stellen op de dirigenten, zodat musici die er te ver van af stonden of Pieter Heebrink, de voorstellingsleider, konden volgen wat de dirigent deed.

De voorstelling ging goed, enthousiast publiek, 3 keer terug komen voor applaus, staande ovatie.

Muziekgebouw aan het IJ

Het muziekgebouw was een ander verhaal. Hier moesten we in één dag bouwen, spelen en breken. Gelukkig was er een grote lift en wist iedereen wel wat die moest doen. Onze set stond voor de lunch, dus al snel konden we gaan stellen. Wel had ik in het weekend ervoor de complete server opnieuw geprogrammeerd en nieuwe content gemaakt. dus ik moest alles nog even goed doorlopen.

De voorstelling ging goed, 4 keer applause zelfs, staande ovatie. Maar de energie van de voorstelling en de hele dag eigenlijk was wel vreemd. Een dag bouwen-breken is een beetje kort, met zo'n groot decor en dat was aan iedereen te merken. Bij ons ook, er liep bijvoorbeeld een projectorlens vast (!) waardoor de hele projector snel vervangen moest worden door Beam Systems (die binnen een uurtje na de melding met een nieuwe op de stoep stonden, top service!!!!). En vlak voor de voorstelling was iemand op een verloopje gaan staan waardoor een van de live camera's het niet meer deed.

Maar uiteindelijk is alles goed gekomen..